Nustalgia

di Vittorio Aprea

Assettato a scrivania

penzo e scrivo...scrivo e penzo...

e 'sta solita mania

me scumbina 'o core e 'e senze...

Penzo a Napule luntana,

mentre scrivo 'sta puisia,

e 'int' 'o core, chianu chianu,

scenne 'o ppoco 'e nustalgia!

'E canzone 'e marenare,

'e luciane, ' e manduline,

'e llampare miez' 'o mare,

'e passiate int' 'e ciardine!

Mammarella sta cantanno

mmiez' 'e panne, stise 'o sole,

e Papà sta faticanno,

mentre io torno d' 'a scola...

'Ncopp' 'a tavula, fumanno,

stanno 'e piatte 'e vermicielle,

priparate tanno tanno

cu lu brodo 'e purpetielle...

?Nce facimmo 'o segno 'e Croce,

'nce assettammo pe' mangià'

...e 'na voce doce doce

sta cantanno "Lariulà"...

Miez'a tutte 'sti ricorde

(so' passate mo' tant'anne!)

nce n'è uno ca nun scordo...

uno sulo...ca me danne!

E' de Napule 'o ricordo

ca mo' nun me lassa cchiù...

de 'na femmena 'o prufumo

'int' 'a primma giuventù...

'E ccanzone 'e marenare,

'e luciane, 'e putipù,

'e llampare mmiez' 'o mare,

ceryto, nun 'e vveco cchiù!

Cchiù nun canta Mamma doce...

Papà mio nun torna a me...

sulo l'eco 'e chesti vvoce

è rimasto attuorno a mme!...

'Ncopp' 'o foglio 'e carta jianca

qualche lagrema è caduta

da chist'uocchie 'nfuse e stanche...

...Chiagno Napule perduta!!!...